Ik ben er dol op! Op kookboeken. Zo lekker om ze hangend op de bank door te bladeren en inspiratie op te doen. Het is de enige boekencollectie in huis die nog groeit. Romans lees ik digitaal of leen ik van de bieb. Ik vrees dat ik een kapitaaltje aan kookboeken in de kast heb staan. Al denk ik niet dat iemand er nog een euro voor zou geven. Veel kookboeken bevatten vage vlekken als gevolg van onvoorzichtig koken.
Mijn meest recente aankoop is “Cool Beans” van Joe Yonan. Het zal je niet verbazen dat dit boek vol staat met snacks, salades, soepen, stoofpotjes, burgers, pizza, pasta, drankjes én desserts……allemaal met peulvruchten erin. Echt een boek voor mij, want ik eet ze zeker een paar keer per week. In tegenstelling tot de meeste Nederlanders. Gemiddeld wordt er in Nederland vier gram peulvruchten per dag gegeten. Vier gram! Dat zijn net twee kikkererwten. Jammer, want peulvruchten zijn een duurzaam alternatief voor vlees als eiwitbron. Maar nog belangrijker: ze zijn veelzijdig én lekker.
Mijn vriend en ik koken altijd samen op eerste feestdagen. We kiezen dan een bepaald thema en zoeken er gerechten bij. We hebben bijvoorbeeld al Indiaas Pasen en een Ethiopische kerst gehad. Dit jaar is het tijd voor bonen-Pinksteren. We kiezen uit Cool Beans de Ecuadoraanse lupine-ceviche, de Peruaanse rijst met bonen, en chocolade-brownies. Tijdens mijn studie heb ik een tijdje in Peru gewoond. Daar is ceviche een traditioneel gerecht. Rauwe vis wordt “gegaard” in limoensap met specerijen zoals pepers. Een pittig en tegelijk fris gerecht. Heerlijk. Dat geldt ook voor de veganistische lupine-ceviche die we maken. En eenvoudig in elkaar te flansen, ook een pluspunt.
Na de ceviche is het tijd voor de rijst met bonen. Klinkt echt enorm saai, ik weet het, maar dat is het niet. Oorspronkelijk gemaakt van restjes witte rijst en bonen met kruiden is dit een ideaal gerecht tegen voedselverspilling. En dus ook nog heel smakelijk. Het bakken van het mengsel in de vorm van een Spaanse tortilla is een beetje gedoe doordat het aan de pan bleef plakken. Dat mag de pret niet drukken. Mijn vriend kan heel geduldig in tegenstelling tot mij en zorgt voor een mooi gerecht.
En als slotstuk de brownies. Gemaakt met adukibonen die in Azië vaker gebruikt worden in desserts vanwege hun zoete smaak. Het wordt eentonig, maar ook dit gerecht is erg lekker. We geven op tweede pinksterdag de overgebleven brownies aan de kinderen van mijn vriend. Zijn jongste zoon is een zeer kritische brownie-consument. Hij keurt ze goed, en gelooft niet dat we ze zelf hebben gemaakt. Dat is toch het beste compliment dat je kan krijgen? Met dank aan “Cool Beans”.
