Voeding

Mijn culinaire kindertijd

Close-up van elleboogjes macaroni

Hussemekullen met hoepelstokken. Google denkt dat ik informatie zoek over hoepelrokken. Ik leer dat in de 19e eeuw veel vrouwen gewond raakten, of zelfs overleden, door het in de brand vliegen van de rok. Heel interessant, maar waar mijn vader zijn ‘hussemekullen met hoepelstokken’ vandaan haalde? Nog steeds geen idee. Het was één van de antwoorden in z’n repertoire op de vraag ‘wat eten we vanavond?’

Een ander favoriet antwoord was ‘dat zie je vanzelf’. Ik vermoed dat deze ontwijkende antwoorden werden gegeven om een chagrijnig gezicht van mij te vermijden. Dat natuurlijk sowieso verscheen zodra ik de ontsnapte geuren uit de keuken rook. Ik was een moeilijke eter. Achteraf niet zo gek als ik bedenk wat er regelmatig bij ons thuis op het menu stond. Bruine bonen met stroop en spekjes. Gekookte tuinbonen met hard velletje. Tot pap gekookte spruiten. Rabarberpap. Rauwe witlof. Rode bieten. Of kroten zoals ze bij ons heetten. Niet echt dingen waar de meeste kinderen dol op zijn. Maar ook tijdens de zeldzame keren dat we pizza aten, was ik niet blij.

Gelukkig bestond er zeker één gerecht waar ik wel dol op was: elleboogjesmacaroni met Honig macaronikruiden en Smac. Er ging ook nog een uitje doorheen, dus helemaal groenteloos was het niet. Als dit gerecht op het menu stond, vertelde m’n vader dat wel heel enthousiast. Dan hielp ik hem in de keuken, want koken vond ik op zich wel leuk. Het liefst sneed ik de Smac in stukjes: een blokje voor de pan, een blokje voor mij. Ik moest me dan inhouden om niet gewoon dat hele blik Smac naar binnen te werken.

Mijn huidige culinaire voorkeuren heb ik duidelijk niet van huis uit meegekregen. Mijn moeder vindt bijvoorbeeld dat ik altijd maar vreemde dingen kook. Ooit maakte ik een soep voor m’n ouders waar appel doorheen zat, ik geloof met courgette. Toen werd er wraak genomen. Ik keek tegen het afkeurende gezicht van m’n moeder aan. Hetzelfde gezicht waar mijn ouders vroeger tegenaan moesten kijken, maaltijd na maaltijd.

Zou er eigenlijk veganistische smacaroni bestaan? Ik zal eens googelen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *